marvelous wave : Gringa wśród dzikich plemion :)

Jednym z moich zadań podczas stażu w Brazylii, było uczestniczenie w spotkaniach grupy roboczej Delegatury Unii Europejskiej i robienie z nich notatek. Nie było to proste, ponieważ na spotkaniach tych poruszano sprawy ekonomiczno-polityczne w języku angielskim. Nie zawsze udawało mi się zrozumieć wszystko. Podczas jednego z pierwszych spotkań poznałam Lea'ę, dziewczynę z Francji, która pracowała dla DUE. Lea zaprosiła mnie na wieczorne wyjście do miasta , gdzie okazało się być więcej ludzi w moim wieku. Byli to młodzi dyplomacji, bądź stażyści z całego świata, robiący praktyki w Ambasadach. Stażyści Ci mieli nawet swoją grupę na fb i organizowali wyjścia, imprezy i wyjazdy za miasto przynajmniej raz w tygodniu. (W późniejszym czasie nie tylko imprezowaliśmy razem, ale również spotykaliśmy się podczas oficjalnych przyjęć w rożnych Ambasadach, w czasie przeróżnych seminariów czy eventów).
Gdy pierwszy raz wyszłam do miasta nie mówiono o niczym innym tylko o karnawale, który rozpoczynał się za kilka dni. Trochę się nudziłam, ponieważ byłam jedyną osobą, która nie wybierała się w tym okresie do Rio. Dopiero co przyjechałam do Brasilii, więc nie wyobrażałam sobie prosić Ambasadora o urlop. Poza tym podróż i tygodniowa impreza w Rio musiałaby kosztować tysiące. Wszyscy mnie jednak mocno przekonywali do przygody życia i mimo, że cały czas odpowiadałam NIE, miałam ogromne dylematy…
Nie wiedziałam co robić, z jednej strony wiedziałam, że pewnie taka okazja się nie powtórzy, z drugiej sądziłam, że to trochę nieodpowiedzialne.. Na dwa dni przed wyjazdem do Rio spytałam się spontanicznie Pana Ambasadora, czy nie miałby nic przeciwko gdybym zrobiła sobie wolne i poleciała do Rio. Chyba po cichu liczyłam, że on podejmie za mnie decyzje. Ambasador pobłogosławił mnie i powiedział, żeby tylko zostawiła aparat i zegarek w domu, bo stracę rękę:))

Nagle wydało mi się wszystko tak oczywiste, nie mogłam zrozumieć jak mogłam się w ogóle zastanawiać. Nazajutrz po pracy stałam już przed bramą Ambasady i czekałam na Borję. Do Rio jechaliśmy autem, co było kolejnym atutem tej wyprawy. Kolejna, niepowtarzalna okazja by przyjrzeć się Brazylii z bliska. Podjechaliśmy razem na lotnisko, gdzie spotkaliśmy się z Juniorem. Junior był Brazylijczykiem i to on zorganizował wspólnie ze swoimi brazylijskimi znajomymi cały wyjazd. Po drodze, która trwała ponad 13 godzin dowiedziałam się, że będziemy spać u kolegi Juniora całkowicie za darmo, będzie ok 20-25 osób z całego świata. Fajnie było jechać przez pół kraju autem, Junior chętnie opowiadał nam o wszystkich mijanych miejscowościach. Następnego dnia z rana wjechaliśmy do Rio.

Lewo Borja, prawo Junior

Zobaczyłam rozciągające się favele, ze wszystkich stron i ludzi, którzy już zaczynali karnawał tańcząc bez koszulek na ulicy. Mieszkanie, nie wiem dlaczego, wyobrażałam sobie jako obskurną melinę z materacami na podłodze. Jakie było moje zaskoczenie, gdy podjechaliśmy pod elegancki kurort a nasz apartament bardziej przypominał mały hotel z nowoczesnymi pokojami (każdy z łazienką ) i ogromnym salonem. Na samym wejściu zostałam przywitana caipirinha i buziakami. W mieszkaniu było ok 20 osób, 3/4 dziewczyn, wszystkie piękne, uśmiechnięte i wymalowane.

Na miejscu okazało się, że wcale nie będzie międzynarodowego towarzystwa tylko sami Brazylijczycy, że jestem jedyną osobą która nie mówi po portugalsku oraz jedną z trzech, która mówi po angielsku (oprócz Juniora i Borji). Jednak już od pierwszych chwil przekonałam się, że język jest tam wyjątkowo zbędny. Dziewczyny przygotowały mi drinka i od razu przygarnęły do siebie. Zdziwiłam się, jak otwarta i miła była każda z nich. W Polsce z reguły przez pierwsze kilka chwil byłabym obserwowana z boku i musiałabym trochę się postarać, by zyskać sympatię zwłaszcza płci żeńskiej. Tam, z miejsca zostałam zaakceptowana i choć większość z nich nie potrafiła zupełnie mówić po angielsku, komunikowałyśmy się na migi, uśmiechy, a czasem, jak już była potrzeba zapytania się czegoś ważnego używałyśmy translatorów.

Od razu zyskałam przydomek Gringa, co bardzo pasowało do tamtejszych okoliczności, zwłaszcza jak zaczęliśmy imprezować

Odświeżyłam się szybko w łazience i pojechaliśmy zobaczyć jak wygląda pierwszy blok. Cały karnawał trwa w Rio około dwóch tygodni, a wygląda tak, że codziennie w różnych miejscach ustawiane są platformy, na których dziewczyny tańczą sambę, a na dole bawi się cała reszta Brazylijczyków ( nazywają to blokami). Pierwszego dnia pojechaliśmy na Copacabanę, gdzie był największy blok. Nim do niego doszliśmy musieliśmy się przebić przez długą promenadę, wzdłuż plaży pełnej pijanych, tańczących i prawie gołych ludzi. Był taki tłum, że nawet nie mogłam zobaczyć oceanu, mimo, że dzieliło mnie od niego kilkadziesiąt metrów. Gdy kupowałam kolejnego drinka podbiegł do mnie chłopak i spytał czy może się ze mną całować. Odpowiedziałam, że nie, a on przeprosił i podszedł do innej dziewczyny którą zaczął całować. Po chwili zrobił to samo z jej koleżanką. Junior wyjaśnił, że na karnawale wszyscy się całują, ale z reguły o to proszą. Nim dotarliśmy do głównego bloku, zostałam poproszona o to z 58 razy. Z uwagi na mój kolor włosów byłam tam bardzo popularna :) Na szczęście moje nowe brazylijskie koleżanki wzięły mnie pod opiekę i odganiały tłum napalonych brazylijskich chłopaków. Od słońca, alkoholu, nieprzespanych dwóch dni ledwo stałam na nogach. Po godzinie, dotarliśmy do końca promenady a przed nami rozciągała się największa plaża na świecie pełna tańczących ludzi w rytm brazylijskich rytmów.

Oszalałam! Razem z Borją

i jeszcze kilkoma innymi osobami pobiegłam do wody, która była cieplejsza niż się spodziewałam. Przez dłuższy czas skakaliśmy przez fale, reszta w dalszym ciągu drinkowała i tańczyła. Wróciliśmy do domu pod wieczór, zjedliśmy przepyszny brazylijski obiad, szykując się na kolejną imprezę tym razem już mieście.

Imprezy Brazylijczyków różnią się zdecydowanie od naszych. Oni się naprawdę bawią. W klubach leci głównie "ich" brazylijska muzyka. Wszyscy tańczą, śpiewają. Oprócz DJ'a, zawsze jest jakaś gwiazda, która śpiewa na żywo i rozkręca tłum. Ludzie wskakują na scenę, tańczą i śpiewają na podeście razem nią.

Podczas jednej z imprez DJ zaczął krzyczeć, czy jest tu jakiś GRINGO, moi Brazylijczycy wypchnęli mnie na scenę, gdzie opowiedziałam moim łamanym portugalskim o sobie i zatańczyłam sambę do jednego z ich hitów. Musiało to strasznie żałośnie wyglądać, bo już po chwili przybiegły mi z odsieczą dziewczyny i zatańczyły razem ze mną…:)

Tak minął praktycznie cały tydzień. Udało mi się przespać łącznie może kilka godzin ( na plaży ). Imprezy zlały mi się w jedną całość. Czasami zasypiałam na b4 w salonie na materacu. Hałas i skaczący przeze mnie ludzie zupełnie mi nie przeszkadzali. Brazylijczycy budzili mnie tylko przed wyjściem, dawali drinka i ruszaliśmy.

Tylko raz nie wytrzymałam całej nocy i postanowiłam wrócić do domu wcześniej, ale po kilku chwilach obudził mnie hałas muzyki dobiegającej z salonu. Wyszłam w piżamie i zobaczyłam 15-stu wytrwałych kontynuujących imprezę. Wręczali mi na śniadanie piwo i nie było mowy bym mogła pójść spać dalej. Pierwszy raz w życiu rozpoczęłam kolejną imprezę o 7 rano w piżamie. Nasza zabawa można powiedzieć trwała 24 godziny na dobę.

Wschód słońca po jednej z imprez.

Była to najbardziej szalona, trwająca tydzień impreza w moim życiu. Miałam możliwość spędzenia tygodnia bawiąc się z niesamowitymi Brazylijczykami podczas największego karnawału na świecie. Poza tym co było miłym zaskoczeniem? Cała impreza wyniosła mnie mniej niż weekend nad polskim morzem.

Niestety zdjęć mam niewiele i to tylko te z telefonu. Po pierwsze w takich okolicznościach zupełnie nie myślałam o tym by robić foto, po drugie…nie chciałam stracić reki:)